Rozwój technik związanych z komunikacją na duże odległości zaczął się już ponad pół wieku temu, lecz dopiero dziś możemy mówić o w miarę dobrym ich wykorzystaniu. Pomimo tego większość obecnych dziś standardów występowała w formie bardzo zbliżonej do obecnego stanu rzeczy jeszcze w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Przykładem może być telemedycyna, przeżywająca w dzisiejszych czasach swój renesans, jest to bowiem metoda wspomagająca diagnozę, która funkcjonowała już ponad sześćdziesiąt lat temu. W tamtych czasach jednak telemedycyna stała przed poważnymi utrudnieniami, gdzie przekaz zdjęć był niemal niemożliwy i wymagał bardzo dużych ilości czasu, dlatego też ewentualne diagnozy wykonywane metodą zdalną opierać się musiały na rozmowie telefonicznej. Na miejscu, przy pacjencie, musiała być specjalnie przeszkolona osoba, która potrafiła w sposób jednoznaczny określić symptomy choroby tak, aby lekarz z którym odbywa się konsultacja zyskał jak najpełniejszy jej obraz. Nie zmienia to faktu, że nic nie jest w stanie zastąpić widoku pacjenta, a wtedy – niestety – było to niemożliwe. Dlatego też telemedycyna musiała zostać zarzucona na pewien czas. Na czas potrzebny do rozwoju właściwych technologii, umożliwiających między innymi przekaz obrazu o wysokiej rozdzielczości.
Początki
